گزارش یک روز

صبح که از خواب بیدار شدیم هوا اینطوری بود:

محمود هم که بازرس ویژه هستند باید همه چیز رو چک کنند!

خلاصه هوا یهو با گذشت روزسرد شد و باد زیاد میومد. من هم تصمیم داشتم که امروز محمود رو دوباره به این کلاس موسیقی ببرم که کم کم بهش عادت کنه. خلاصه آقای راننده اومد و ما هم شال و کلاه کردیم رفتیم بیرون. حدود یکساعت طول کشید تا رسیدیم وسط شهر. کلاس هم با یک کم تاخیر شروع شد. ولی خوبیش این بود که این بار خانم معلم به محمود خیلی توجه کرد و این باعث شد که محمود شروع به نشون دادن علاقه کنه و خلاصه یک کم کمتر از دفعه پیش بهم چسبید! حالا یک کلاسی دارند که با یه متد تربیتی به اسم Montessori (مونتسری) که به گفته این خانم باعث میشه که بچه کم کم برای خودش مستقل بشه.

توی مصر روشهای آموزشی خیلی زیاده و هر کدوم هم ادعا میکنند که بهترین هستند. حالا باید برم بیشتر درباره این روش بخونم ببینم واقعا خوبه یا نه. البته خیلی شنیدم که خارجیهای اینجا سوال میکنند و یا میخوان از این روش استفاده کنند. حالا اگر بیشتر فهمیدم اینجا مینویسم.

خلاصه صبحمون که در کلاس موسیقی گذشت و بعد هم برگشت به خونه و ناهار و بازی و خواب برای محمود و من هم برای اولین بار بجای انجام هیچ کاری فقط بیهوش شدم! آخه دیشب دیر خوابیدم و صبح هم به هوای شوشو که داشت میرفت زود بیدار شدم.

محمود این روزها دستهاش رو دور گردنم میاندازه و هی منو میبوسه. اینقدر این کار رو با محبت و احساس انجام میده که من تمام خستگی رو فراموش میکنم. البته به موقعش هم همچین شیطونی میکنه که نمیدونم چکار کنم.

بعد از شام داره بازی میکنه. عکسهاش روی دیواره از یک ماهگیش تا یک سالگیش. یهو اسم باباش رو میاره و به عکس اشاره میکنه. فکر کنم دلش برای شوشو تنگ شده. بعد به عکس مادرم نگاه میکنه و اسم اونو هم میگه. دوباره با چهره خیلی راضی به من نگاه میکنه. وقتی باباش هم زنگ زد سریع اومد تلفن رو بوسید و شروع به حرف زدن کرد. فکر کنم داشت از روزش تعریف میکرد.

حمامش کردم و حسابی آب بازی کرد ولی مشکل اینه که بدش میاد آب روی سرش بریزم. خلاصه هر بار باید با تقلای زیاد و خیس شدن لباسهام این کار رو انجام بدم. گاهی با خودم حمومش میکنم که عادت کنه به دوش ولی یه ترسهایی درش وجود داره که نمیدونم چطور باید مهارشون کنم. مثل ناخن گرفتن یا صداهای مختلف از جاروبرقی گرفته تا آبمیوه گیری. نمیشه زندگی رو تعطیل کرد آخه ولی راهی هم نیافتم که این ترس رو ازش بگیرم.

میگذارمش روی تخت بزرگ کنار تختش. کیسه خوابش رو تنش میکنم. براش شعر میخونم و اون هم هی میخنده. قطره ویتامینش رو میخوره و هی میگه سه! سه! تا من چراغ رو با یک دو سه خاموش کنم! بهش شیر میدم وقتی سیر میشه خودش لباسم رو با زور میخواد ببنده. بغلش میکنم که بزارمش توی تختش. دستهاش رو دور گردنم حلقه کرده و یک بوس به لبم میده. بهش میگم که دیگه بخوابه. بهم باز لبخند میزنه و دیگه براش یه بوس میفرستم و میام بیرون.

خونه ساکت میشه. خوب یه مرحله از امروز هم تموم شد. حالا باید برم که آشپزخونه ریخت و پاشه. لباسها رو باید جمع کنم و مرتب کنم. اسباب بازیهای محمود توی اتاق ولو هست باید مرتب بشه. کمدها رو جمع و جور کنم که فردا روز تمیزکاری خونه هست و وقتی اینا تموم شد باید بشینم یک مقدار کارم رو ادامه بدم که دیگه این هفته باید تحویل بدم. شوشو زنگ میزنه و میگه که بارون بشدت میباره اونجا. مادر جونم نوشته بود که تهران بارون میباره. مامان شوشو هم گفت که اسکندریه تمام روز بارون باریده. خوب چرا یه قطره اش اینجا نمیاد پس؟!

برم که دیگه ساعت از یک هم گذشته و فردا روز درازی خواهم داشت. این هم محمود پر از شادی و شیطنت.

همگی شاد باشید.

Advertisements